میانِ این همه ناپیدا
میانِ این همه ناپیدا
...
میراثِ خاک منم
و خاک نه میراثِ من
که هراسِ من است
و از هراس هرچه بگویی هست
و هست هرچه بگویی
هراس
و از هراس
سایة تَردامن است که می خیزد
و می نشیند ناپیدا
میان این همه پیدا
که هست
----
از دفتر باران و شیروانی
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen