افعیِ غربت
شعر زیبایی از علیرضا آبیز
حمله می کند افعیِ غربت بر من
بر جان عزیزم
می ریزد از پوستش بر دستانم
حمله می کند افعیِ غربت بر من
بر جان عزیزم
می ریزد از پوستش بر دستانم
زاجِ کبود
بگیرم او را بیندازم در شیشه
و شیشه را پرت کنم میان این آبراه
ملاحِ ونیزی ! آه ! ملاح ونیزی !
با بیرد شیشه را به ساحل فیجی
برگرداند به خلیخ عدن
می گیرمش از آب در قونیة تلخ
قونیه ! آه ! قونیه!
-------
از کتاب اسپاگتی با سس مکزیکی
بگیرم او را بیندازم در شیشه
و شیشه را پرت کنم میان این آبراه
ملاحِ ونیزی ! آه ! ملاح ونیزی !
با بیرد شیشه را به ساحل فیجی
برگرداند به خلیخ عدن
می گیرمش از آب در قونیة تلخ
قونیه ! آه ! قونیه!
-------
از کتاب اسپاگتی با سس مکزیکی
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen